पहाटेच एका काकांसोबत त्यांच्या चारचाकीमधे निकीता आणि तिची आई ठाण्याहून निघाले. आई आणि काकूंच्या गप्पा रंगल्या होत्या. काका सकाळी सकाळी भक्तीगीत ऐकत गाडी चालवत होते. त्या गाण्यांमुळे निकीता जास्तच पेंगुळली. पण मनात रुपेश मामाला भेटायची इच्छा होती. तो आता कसा दिसत असेल म्हणून रात्री तिने फेसबुकवर त्याला सर्च केलं. तो चांगला धष्टपुष्ट झाला होता. त्याचे फोटो बघून निकीता हरखून गेली. नकळत तिचा हात तिच्या छातीवर फिरू लागला होता. फोटो बघत असताना त्याचे लग्नातले फोटोपण दिसले. त्याच्या बायकोला बघून तिने उगीच नाक मुरडलं! परत रूपेशमामाचे फोटो बघू लागली. पूर्ण रात्र तिने कल्पना केली कि ती रुपेशमामासोबत त्याच शेतातल्या खोलीत आहे. तिची त्या रात्री चड्डी ओली झाली होती.
ते लोक पुण्याला पोहोचले. काकांना गाडी चालवून थकवा आला होता. नाष्टा केल्यावर निकीताने गाडी चालवायला घेतली. आता पुढे दोन तास तीने सुसाट गाडी चालवली. काही तासाने गाडी साताराच्या पुढे धारणेर गावात पोहोचली. मुलगी गाडी चालवत येतेय याचं आश्चर्य बा बापड्यांच्या चेहऱ्यावर होतं. काही वेळातच गाडी लग्नघरात पोहोचली.
अंगणात मंडप टाकला होता. बाईमाणसांची रेलचेल चालू होती. सगळे गाडीतून उतरले. बाहेर नंदा आजी बसून होती. तिला सगळ्यांनी लांबून नमस्कार केला. सगळ्यांनी स्वागत केलं पण मुंबईवरून आल्याने आमचं अंघोळ करून घेणं गरजेचं होतं. कोरोनाला सगळे घाबरत होते. व्यवस्था वरच्या खोलीमधे होती. सगळे तयार होऊन खाली आले. सगळ्यांच्या ओळखी झाल्या. सिमा निकीताला बघून खुश झाली. रूपेशमामाची बायको पण भेटली. निकीताचं लक्ष तिच्या फुगलेल्या पोटाकडे गेलं तसं तिचं मन दुखलं. खरं तर रूपेश मामावर तिचं काही प्रेम आहे असं काही नाही पण तरी ती पूजा मामीचा हेवा करू लागली.
नंदा आजी👵🏽- ” अगं ये पोरी.. बस.. किती दिवसांनी बघते तुला! लहानपणी एकदा आली होती! ”
सिमा मावशी👱🏿♀️- ” आठवते का गं. आपण किती खेळायचो. तु, मी आणि दादा! ए आता आली आहे ना तर मला मदत करायची हं. माझी करवली बनून. ”
निकीता👱🏻♀️- ” हो गं. पण मी तुला मावशी वगैरे म्हणणार नाही हं. उगीच तुला मोठं असल्यासारखं वाटेल. काय गं मामा कुठं आहे? ”
👵🏽- ” अगं तो सकाळीच सातारला गेला. येईल. ही पुजा. रूपेशची बायको. तुझी मामी! ”
पोटूशी असून पण पुजा निकीताच्या पाया पडायला गेली. निकीता जरा गोंधळली.
👱🏻♀️- ” अहो मामी… अहो हे काय करता.. मी लहान आहे. ”
👵🏽- ” अगं भाचा भाचीच्या पाया पडत असतात मामा मामींनी. पुण्य भेटतयां. ”
👱🏻♀️- ” मला नाही हं असलं काही पटत आज्जी… ”
पुजा मामी🤰🏽- ” अवो.. रितभात जपाव्या लागत्या. नायतर पाप लागती. ”
सगळीकडे मजा मस्करी चालू होती. सायंकाळ होऊ लागली. रूपेश मामा अजुन काही आला नाही. शेवटी अंगणात बुलेटचा दमदार आवाज ऐकू आला. मामा आला होता. पांढरा शर्ट आणि पॅण्ट घातलेला बुलैटवरून रुबाबात उतरला. माथ्यावर टिळा, गळ्यात सोन्याची साखळी होती. मास्क काढून आलेल्या पाहुण्यांना हसून नमस्कार करत होता. त्याचा हासरा चेहरा बघुन निकीता भान हरपली. तो तिच्यापेक्षा सात आठ वर्षे मोठा होता.
निकीताच्या आई आणि काकांशी बोलून तो निकिताकडे वळला.
👱🏼♀️- ” काय ओळखलं कि नाही? ”
🙋🏼♂️- ” नाय तर.. कोण तुम्ही? 🙏 ”
👱🏼♀️- ” काय मामा.. मस्करी करतो. ”
🙋🏼♂️- ” हे. हेहे… कशी आहेस? लई मोठी दिसते. ”
👱🏼♀️- ” मी मस्त आहे. तु मोठा झाला आणि मी लहान राहायचं का? ”
रूपेश तिला वरून खाली बघु लागला. निकीताच्या आईकडे बघून म्हणाला.
🙋🏼♂️- ” तायडे.. तुला पण एक जावई शोधा लागते लवकर. ”
👱🏼♀️- ” ऐ चल.. एवढ्या लवकर नाही हं. ”
रुपेशने लाडात तिच्या गालावर टिचकी मारली. निकीताच्या पोटात फुलपाखरू उडू लागले!
रात्री सगळे थकून आपापल्या खोलीत निजले. निकीताला काही केल्या झोप येईना. लवकर झोपायची तिची सवयच नव्हती. ती उठून खिडकीजवळ गेली. गार वारा तिच्या अंगाला झोंबला. खाली एका शेकोटीकडे तिचं लक्ष गेलं. रुपेश तिथं बसून होता. मोमाईलमधे काहीतरी बघत होता. सारखं त्याचा हात पॅण्टवर लावत होता. निकीता गपचूप खाली गेली. रूपेश तिला बघून हसला आणि मोबाईल पटकन बंद केला.
🙋🏼♂️- ” काय गं. झोप येत नाही का? ”
👱🏼♀️- ” नाय नि. सवय नाही लवकर झोपायची. काय बघत होता रे? ”
🙋🏼♂️- ” काही नाही. तु सांग कशी वाटली मामी? ”
👱🏼♀️- ” छान आहे की.. पण तू लवकरच लग्न केलं. ”
🙋🏼♂️- ” काय करणार निके. बाबा गेले तेव्हा कसंबसं बारावी पर्यंत शिकलो. एवढी शेती आणि दुकान पाहायला मी एकटा. नायतर काका लोकांची नजर होती यावर! माझी खुप इच्छा होती शिकायची पण नाही जमलं. नंतर खेड्यात लवकर लग्न झालं नाही तरी लोक बोलतात. मला कोण जास्त शिकलेली पोरगी देणार? मग पुजा चं स्थळ आलं तर आईने तगादा लावला. तसा पुजाचा स्वभाव चांगला आहे पण लई जुनाट विचारांची आहे. असो.. तू सांग. ”
👱🏼♀️- ” माझं काय नाय रे. शिक्षण सुरू आहे. मधेच कोरोना आला. घरातून बाहेर पडायचं म्हणून या लग्नाला आली. जुन्या आठवणी ताज्या झाल्या. ”
रूपेश दचकला. नेमकं निकीताला काय आठवलं असेल या विचाराने तो गार झाला. निकीताने ते हेरलं. तिला रूपेशला घाबरू द्यायचं नव्हते.
👱🏼♀️- ” ऐ मामा.. उद्या मला शेतात ने ना रे. मला खुप फोटो काढायचे आहे. ”
🙋🏼♂️- ” नेतो की… नक्की.. आता चला.. झोपायला. ”
सकाळी बायकांची लगबग चालू होती. माणसे एकतर कामाला गेली किंवा इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारत बसले होते. पूजा मामी अवघडली होती. तिचा सोबतीला तिची आई आली होती. निकीताची विचारपूस करायला तसा कोणाला वेळ नव्हता. निकीता तयार होऊन खाली आली. चहा नाष्टा झाला आणि ती रूपेश मामाला शोधू लागली. मामा गोठ्यात चारा देत बसला आहे असं समजलं. ती तिथे गेली आणि मामाचा विडीओ काढू लागली.
👱🏼♀️- ” मामा.. तु मला शेतात नेणार आहे ना. का इथेच बसणार? ”
🙋🏼♂️- ” अगं हो.. चलू ना. आधी यांना चरायला सोडतो. मंग अंघोळ करून येतो. ”
रूपेश अंघोळीला गेला. नंतर त्याने निकीताला हाक मारली. निकीताने आईला कळवलं आणि मामाकडे गेली. तो बुलेटवर बसला होता. तिने हट्ट करायला सुरुवात केली.
👱🏼♀️- ” मामा.. मला कार येती. पण बुलेट नाही येत. तु मला शिकव. आर्ची सारखी! ”
आजुबाजुचे म्हातारे हसायला लागले. त्यावर निकीता परत म्हणाली..
👱🏼♀️- ” मामा.. मराठीत सांगीतलेलं कळत नाही का? इंग्रजीत सांगू? ”
🙋🏼♂️- ” अगं हो… हो… शिकवतो पण गावा बाहेर. गावात एखाद्याला ठोकली तर बोंबाबोंब होईल. ”
मग ती मागे बसली. मामाने जोरदार किक मारली. गाडी सुसाट गावातून वाट काढत बाहेर गेली. गावाबाहेर आल्यावर कमी गर्दीचा डांबरी रस्ता होता. तो रस्ता म्हणजे गोदरी.. जिथं गावची मंडळी सकाळचं काम उरकायला बसत. त्यात गड्डे जास्त. मामाने निकीताला समोर बसवली. तिला सगळं समजावलं. गाडी हळूहळू पुढं जात होती. मामा तिचे हात पकडून होता. मामा निकीताला पुर्ण चिपकून होता. त्याचा श्वास निकीताच्या मानेवर पडत होता. समोरून बैलगाडी येताना बघून निकिता घाबरली तेव्हा त्याने मागून गाडीचा ताबा घेतला. तिच्या हातांवर तो हात ठेवून होता. बैलगाडी हाकणार या दोघांना बघून गालातच हसला.
आता गाडी रस्ता सोडून पाणंदने आत शेताकडे जाऊ लागली. मामाने हात सोडले व ते हात आता निकीताच्या कंबरेवर ठेवले. तो दाब वाढवू लेख गला. निकीताला मजा येऊ लागली. गाडीला झटके लागत होते तसा मामा कंबरेवरचे हात वरखाली करत होता. निकीता गरम झाली.
to be continued…
insta id: hotc_69
e-mail: